POPO AMANAMAN

Ξ υπναω για τη σχολή 9 το πρωί. Είμαι εξαντλημένος από την ολονύκτια αφισοκολλιση με τους συντρόφους μου. Μπαίνω σε ένα σχεδόν γεμάτο αστικό και στέκομαι ορθιος στο κέντρο χωρίς να κρατιέμαι από πουθενά. Δε θα αγγίξω τις μικρές πλαστικες κρεμάλες που έχουν τοποθετήσει ως σύμβολα καταπίεσης. Έχω αρκετό χώρο για να κινηθώ και να ισσοροπισω μόνος μου . Γύρω μου υπάρχει άλλωστε μια γκρίζα ζώνη που με διαχωρίζει απτους υπόλοιπους επιβάτες. Όλοι οι πλανεμενοι μικροαστοί κρατάν τις αποστάσεις τους και με κοιτάν φοβισμένα. Ζουν την ζωή τους σαν τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια. Κάθε βράδυ  πέφτουν τεζα να φορτίζουν τις μπαταρίες τους. Εγώ δεν χρειάζομαι ύπνο. Εκμεταλλευομαι την αδυναμία τους να απέχουν απτά συνειδητά για να βρω χρόνο να τους πληγώσω ,να υπονομευσω το σύστημα που τους αναπαράγει. Έφτασα στη στάση της σχολής μου. Κινούμαι βιάστηκα προς το αμφιθέατρο ,μπαίνω και κάθομαι σε μια πλαϊνή θέση στις πάνω σειρές. Μια κοπέλα που καθόταν δύο θέσεις παραδίπλα σηκώνεται και απομακρυνεταί...

Ο βιασμός της χήρας έμεινε μυστήριο. Ουτε η ομάδα του Σκούμπι ντου δε θα μπορούσε να τον λύσει.  Η αρνητική ενέργεια και η κακοψυχιά δύο νεαρών κοριτσιών ήταν εκείνο που οδήγησε τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο μνήμα. Η μέρα ήταν Κυριακή 12 Μαϊου. Είχα μόλις συνειδητοποίησει ότι η υπερβολική δόση διεγερτικών φέρνει και υπερβολική δόση πονοκεφάλου. Πόσο αξίζει μια στιβαρή στύση; Η κοπέλα που μαγαρισα ξεκίνησε την ψιλή κουβέντα. Το πέος μου φέρει πληγές από τα σιδερένια εξαρτήματα στο στόμα της.  Παρατήρησα ότι αυτό μου έδινε καποια ευχαρίστηση. Τρείς ώρες μετά βρίσκομαι σε μια μπυραρία με δύο καλούς μου φίλους. Η πέμπτη μπύρα που παραγγέλνω μου δίνει την ικανότητα να ξεφύγω από τα όρια Δύο κοπέλες με αναγνωρίζουν. Είμαι εκείνος εκεί, ο ραππερ. Έχουν ακούσει δύο κομμάτια μου.  Μιάμιση ώρα μετά βρίσκομαι στο σπίτι τους. Το πληγωμένο μου πέος διχάζεται ανάμεσα τους , καθώς προβάλλουν τις γενετικές τους περιοχές προς το μέρος μου. Μου τραβάνε τα μαλλιά και αφήνουν σημάδια πάνω στο ...