Poihma gia ena oikosustima
Άλλη μια μέρα φόρεσα τα βρώμικα παπούτσια μου και βγήκα στο ψιλόβροχο στα χώματα της λίμνης. Ο δύσκολος καιρός αποθαρρύνει τους παρείσακτος και η ομίχλη που έχει πέσει θα καλύψει τους καπνούς μου. Διαδοχικά δίνουν παράσταση τα πλάσματα της φύσης. Πλησιάζοντας στο δείλι τα βατράχια ετοιμάζουνε το σόλο τους. Εγώ σιωπηλός γράφω λέξεις σε μια απόδειξη. Αν διαβαστούν ηχούν σε ανθρώπινα κεφάλια. Ήρθε το τέρας φορτηγό να παίξει με τις λάσπες. Μαρσάρει στον ανήφορο και σώπασαν οι φίλοι μου. Το βλέπω από το ύψωμα μικρό σα τις φιγούρες μου και απλώνοντας το χέρι μου του δίνω τρελές σβούρες. Μα ο χειριστής κουράστηκε από αυτή τη πίστα του και έφυγε στο πεντάλεπτο άλλους να τυραννίσει. Έμεινα εγω και η φίλοι μου και η ανατολή της νύχτας.