Popo & Amanaman

 Ο popo δε σήκωσε μια πέτρα και βρήκε από κάτω τον amanaman. Δισεκατομμύρια συγκυρίες έπρεπε να συμβούν στο πέρασμα εκατοντάδων χιλιάδων χρονων ώστε το σύμπαν να ευθυγράμμιστει και να επιτρεψει τη συνάντηση αυτών των δύο. Μετά, ο popo σήκωσε μια πέτρα και βρήκε από κάτω τον amanaman.

Και αυτή η πέτρα ήταν η σπασμενη καρδια του amanaman  💓

 Της οποίας ο popo μαζεψε τα κομμάτια και τα φύλαξε βαθειά στο πιο ψηλό βουνό.

Και τώρα κανείς δεν μπορεί να αγγίξει την καρδιά του amanaman. Και εκείνος παραμένει κλειστός στο υπόγειο του. Και το φως μπαίνει και εκείνος κλείνει τα παντζούρια. Γιατί τώρα ο amanaman έχει ξεχάσει πως ήταν όταν είχε ακομα καρδιά και αγαπούσε τη ζωή. Έχει ξεχάσει πως ειναι να βλέπεις κάτι όμορφο , φανταχτερό, ευωδιαστό, ηλιουλοστο. Και ο amanaman μένει μέσα στο υπόγειο του. Εχει ξεχάσει ο amanaman.

O popo όμως έχει καλά φυλαγμένη τη καρδιά του και περιμένει -- πότε θα κοιτάξει τη ζωή στα μάτια ο amanaman?

Κάθε μέρα χιλιάδες μυρμήγκια και χιλιάδες μέλισσες μαζεύονται έξω από το σπίτι του popo ,και αυτός τα στέλνει μακριά να βρούνε αυτό που θα κάνει ξανά τον amanaman ευτυχισμένο. Τη μοναδική κόλλα εκείνη που είναι ικανη να κολλήσει ξανά τα κομμάτια της καρδιάς του amanaman.

Και για χίλιες μέρες τα στέλνει ο popo και για χίλιες μέρες εκείνα έρχονται πίσω και δε βρίσκουν τη λύση. Και κάθε μερα  ο popo περιμένει στο μπαλκόνι του να δει αν κάποιο από αυτά θα γυρίσει πίσω ακτινοβόλοντας εκείνο το προτογνωρο κοσμικό φως. Και καθε μέρα όλα τα έντομα έρχονται πίσω μουντά και μαυρισμένα.

Ο popo δεν άντεχε να βλέπει άλλο τον amanaman να υποφέρει φυλακισμένος στο σκοτάδι των σκιών και αποφάσισε να τον επισκεφθεί για μια τελευταία φορά,όπως είπε, πριν φύγει στο ταξίδι των αστέρων , έξω από το γήινο ηλιακό σύστημα.

Όταν έφτασε στα υπόγεια του amanaman αράχνες και κατσαρίδες γέμισαν το σώμα του. Με ιστους κάλυψαν τα μάτια του και τα αυτιά του ώστε να μη μπορεί να δει την ομορφιά ούτε και να ακούσει της ζωής τους ήχους. Και κάπου στο πιο βαθύ σκοτάδι , στο βαθύτερο υπόγειο της γης τον περίμενε ο amanaman περιτυλιγμενος με ενα πεπλο βρώμας και ακαθαρσίας , βυθισμένος μέσα στη θλίψη και τη περιφρόνηση.

Όταν τον είδε ο popo ένιωσε  την καρδιά του να ραγίζει. Είχε ζήσει μια ολόκληρη ζωή στην πλευρά του φωτός και τώρα σε αυτό το υπόγειο , στην βαθύτερη κατακόμβη βυθισμένη στην πιο μαύρη πίσσα , είχε νιώσει για πρώτη φορά το σκοτάδι να τον αγγίζει με τη θλίψη του. Τότε χωρίς να σκεφτεί στιγμή , έμπηξε το χέρι του στο στήθος και έβγαλε τη καρδιά του στον αερα . Πλησίασε τον amanaman και με όλη τη θέληση της ψυχής του, φύτεψε την καρδιά μέσα στο στήθος του.

Και ο σωρός του popo έγινε μια κηλίδα και εξαφανίστηκε. Και εφυγε για το ταξίδι των αστέρων σε μια παράλληλη διάσταση και ένα παράλληλο σύμπαν. Και ήταν χαρούμενος ξέροντας πως ο φίλος του θα δει το φως του ήλιου ξανά.

Και ο amanaman έζησε μια γεμάτη ζωή. Και έφυγε από το σκοτάδι και πήγε μακριά και κυνήγησε το όνειρο του. Και ερωτεύτηκε τον ανθρωπο και αγάπησε τα ζώα και βρήκε την ευτυχία. Και δε μπορεί να θυμηθεί πια τον popo ούτε τίποτα από εκείνο το σκοτάδι. Κάποιες φορές όμως όταν όλα γύρω του είναι υπέροχα, και πραγματικά απολαμβάνει μια στιγμή και νιωθει τυχερός που ζει , αισθάνεται μια περίεργη ευγνωμοσύνη . Και τότε είναι φορές που η αγαπημένη του τον έχει πιάσει να κοιτάει ψηλά και να λέει : << Danke sen>>

Ομως τώρα ο popo και ο amanaman έχουν blog.

Op