O agios gewrgios me pagidepse

"Έξυπνο το σχέδιο σου Δαίμονα"

Μουρμούρισε η Σβετλάνα οσό έβαζε το νεογνό  για ύπνο. Είχε μόλις πριν από 3 λεπτά νιώσει την παρόρμηση να το πνίξει με ένα μεγάλο μαξιλάρι και έπειτα να τεμαχίσει το κορμί του όσο μπορεί με το μαχαίρι πριν το βάλει στο μίξερ και το κάνει κιμά. Ο κιμάς θα γινόταν κεφτέδια και αυτά θα μοίραζονταν σε όλους τους αστέγους της πόλης.

Έκλαιγε πολύ αυτό το μωρό. Και δεν ήταν καν δικό τής. Η μητέρα του ξεγεννησε μέσα σε ένα βρωμερό σοκάκι όπου και άφησε την τελευταία της πνοή. Ηταν η μικρή της αδερφή. Μαζί το σκάσανε απο το σπίτι τρία χρόνια πρι και άρχισανε να εκδίδονται για τα προς το ζήν. Τις μάζεψε ένας νταβατζής και τούς έδωσε ένα μικρό δωμάτιο πίσω απο τοπικό μπουρδέλο. Όταν γκαστρώθηκε η αδερφή της και φούσκωσε η κοιλιά όμως την πέταξε έξω σα σκυλί, και μαζί της έφυγε και αυτή και μείνανε άστεγες. Τώρα η αδερφή της είναι νεκρή και αυτή έχει φορτωθεί αυτό το μικρό τέρας. Δουλέυει διπλά και  υπακούει σε διάφορα περίεργα βίτσια, προκειμένου να κερδίζει αρκετά ώστε να συντηρεί ένα μικρό διαμέρισμα σε πολυκατοικία. Γυρνάει σπίτι μόνο για τις ανάγκες του ταίσματος και για να κοιμηθεί 4 ώρες κάθε βράδυ.

 Το μωρό ξύπνησε και άρχισε να κλαίει ξανά. Πρέπει να ήταν το πιο μπάσταρδο μωρό που είχε δεί ποτέ. Καί είχε δεί πολλά μπάσταρδα μωρά να γεννιούνται αυτά τα χρόνια δίπλα στο μπουρδέλο. Της έρχεται η παρόρμηση να το ποδοπατήσει μέχρι θάνατου, και έπειτα να εγκαταλείψει το κορμάκι του στη ταράτσα, τροφή για τα κοράκια και τους γλάρους. Αμέσως πιάνει το σταυρουδάκι που κρέμεται στο στήθος της και το φυλάει. 

"Προσπαθείς σατανά να με παγιδέψεις για να γίνω φόνισσα!" 

Φωνάζει εξοργισμένη. 

Τότε οι κόρες της ανοίγουν διάπλατα και βλέπει ένα όραμα.

Ο Άγιος γεώργιος πάνω στο στιβαρό του άλογο καλπάζει προς το μέρος της. Σηκώνει ψηλά το χρυσό του δόρυ και μοιάζει σα να ετοιμάζεται να διατρύπήσει τον μισητό εχθρό. Μπροστά του δε βρίσκεται δράκοντας όμως αλλά ένα μικρό ανυπεράσπιστο βρέφος. Ακόμα και έτσι, Αμείλικτος ο Άγιος το καρφώνει στο στήθος και με το δόρυ του διατρύπάει τη καρδιά. Αίματα πετάγονται πάντου όσο ο Γεώργιος καρφώνει το βρέφος ξανά και ξανά ξεσκίζοντας το και ελευθερώνοντας τα σωθικά του. Έπειτα σταματάει και κοιτάει τη Σβετλάνα. Τα μάτια του, φωτιές! Με ερωτικό βλέμμα της χαμογελάει καθησυχαστικα. Κατεβάζει το δόρυ του και καβαλάει το πιστό του άτι μέχρι να χαθεί στο ηλιοβασίλεμα...

Μαγεμένη η Σβετλάνα από την έξοδο του Αγίου χάνει τις αισθήσεις της και σωριάζεται στο έδαφος. Ξυπνάει στο πάτωμα του δωματίου 2 ώρες μετά καλυμμένη με αίματα. Το μέγαλο μαχαίρι της κουζίνας, πεσμένο δίπλα στο χέρι της, φαίνεται κόκκινο στην ολότητα του. Μπροστά τής, μέσα στη βρεφική κούνια κείτεται ξεκοιλιασμένο το σώμα του μικρού ανιψιού τής. 

Πανικόβλητη σηκώθηκε και βγήκε από το δωμάτιο. Έτρεξε μέχρι το τηλέφωνο, το σηκώσε και κάλεσε το νούμερο της αστυνομίας.

Δύο μήνες και έξι μέρες αργότερα βρέθηκε να δικάζεται στο κακουργηματοδικείο του Βουκουρέστι. Βρεφοκρονία με δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση ήταν η κατηγορία της. Η γραμμή άμυνας τής, που υποστήριζε ότι την παγίδεψε ο Άγιος Γεώργιος για να καλύψει τα ίχνη του, δεν έγινε ποτέ δεκτή από το σώμα τον δικαστών. Καταδικάστικέ σε ισόβια καταναγκαστική εργασία. Ενά νέο ψηφίσμα είχε περάσει πρόσφατα από τον Πρωθυπουργό της Ρουμανίας όπου ήθελε τους ισόβήτες να έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν να εξασκούν τις ειδικότητες τους για λογαριασμό του κράτους. Αλήθεια, πολλοί φύλακες είχαν ανάγκη από ένα καλό τσιμπούκι.